Hosseinieh Laubach

زکویت گرچه رو در شام غم با چشم تر کردم دلم پیش تو ماند و بیدل از کویت سفر کردم
عدوی دون به هر جا خواست طفلان را بیازارد
به جان تو که من آنجا تن خود را سپر کردم
دل من بیشتر میسوخت گر قرآن نمی خواندی
که بس تهمت زدند و صبر با خون جگر کردم
درآن اجلاس ننگین . گرد هم آئی ننکین تر
به منطق پایگاه خصم را زیر و زبر کردم
تو از چه تا مرا دیدی .دوچشم خویش رابستی
که من تاآخر مجلس نگه بر طشت زر کردم
حسین جان
 امده در بر تو             از سفر خواهر تو
همه همراه منند         جز یکی دختر تو
خیز از جا وببین من به چه حال امده ام
من الف رفته و در پیش تو دال امده ام             خیز ای همسفرم  )۲(
من کجا شام خراب             من کجا بزم شراب 
من چنان شمع سحر             شدم از داغ تو آب
 گو تو در طشت طلا از چه دلم بشکستی
 تاکه دیدی تو مرا دیده خود را بستی                خیز ای همسفرم (۲)
کشته بی کفنم            جان . تو و من . چوتنم
گر ببینی تو مرا             نشناسی که منم
 نه همین داغ ز هفتاد دو لاله دیدم
سیلی کینه به رخسار سکینه دیدم               خیز ای همسفرم (۲)
                                                   شعر از اقای حاج علی انسانی